نقد فیلم دانکرک
یک سوال، اگر شما یک خودرو بنز بخرید ولی موتور نداشته باشد
به آن میگویید "یک خودرو خوب"؟ اگر چرخ نداشته باشد چه؟ در حالت اول اصلا ماشینی ساخته
نشده، تنها یک اتقاق شیک و مدرن است که هیچ کاربردی ندارد، کاربردی برخلاف ادعایش،
ادعایی که از ساختار آن – یعنی اتاق ماشین- بر می آید. در حالت دوم ماشین ساخته شده
اما چیزی را کم دارد -چرخ برای حرکت- روشن میشود، صدای موتور را میشنویم اما حرکت
نمیکند؛ یک عامل اخلال دارد.
مثل سینما مثل ماشینی است که تمامی اجزای آن در هماهنگی با
هم به سمت هدف خاصی حرکت میکند؛ ایجاد تجربهای حسی. تجربهای که ما لمس نمیکنیم،
حسش میکنیم. شاید مانند خواب دیدن.
دانکرک در ابتدای شروعش، با نماهای مرعوب کننده اش، با نگه
داشتن یک سرباز از مهلکه ای ناشناخته به ما میگوید: این داستان همین سرباز است در
این جزیره، دوربین وارد ساحل میشود، خب حالا داستان این سربازان است در این جزیره!،
وارد سکو میشویم؛ پس حتما داستان این فرمانده نیروی دریایی است در این جزیره!!. با
دیدن خلبانان قطعا داستان خلبانان را خواهیم دید، اما نه، گویا داستان کشتی تفریحی
است که برای نجات سربازان، خلبانان و فرماندشان راهی دانکرک میشود است!!!. در
کمال تعجب قرار است داستان تمامی این افراد را در یک ساعت و نیم ببینیم!!!!. ای
کاش کمدی بود که بی شک به قوارهی بی قواره اش شبیه تر بو کمدی یا لودگی مسئله این است!...
ادامه مطلبما را در سایت کمدی یا لودگی مسئله این است! دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 0cinema-77 بازدید : 25 تاريخ : چهارشنبه 18 بهمن 1396 ساعت: 17:48